TERÖRÜ KINIYORUM

Oturdum pc'nin başına, terör hakkında bir şeyler yazabilir, her şeyi ters yüz edip fikir üretebilir miyim, diye düşündüm. Bunu yapabilir miydim? Sanki parmaklarım donmuş, klavyenin üzerinde dolaşmaya isteksizdi. Önümdeki beyaz boş sayfaya öylesine dakikalardır boş gözlerle bakakaldım. Sonra birden irkilerek, yıkanma kabını gagalayarak ses çıkaran kanaryamın kafesine baktım.Üç gündür yem ve su vermeyi unutmuşum. Çaresizlik içinde çırpınıyordu. Birden yüzüm kızardı, utandım kendimden. Biraz daha geciksem çatlayarak ölecekti. Hemen yemini ve suyunu değiştirdim. Kısa süre içinde toparlanıp güzel namelerle ötmeye başladı. Sonra düşünmeye başladım. Zavallı bir canlı bana bağımlı, kaderi benim elimdeydi. 

Peki ben kime bağımlıydım? Ya içinde yaşadığım toplum ve bu ülkenin kaderi kime bağımlıydı. Dünyanın ekonomik ve yaşam alanları, bankaları, borsa ve sigorta şirketleri... enerji, silah, uyuşturucu, kadın, eğlence tüccarları, medya vb. diğer uluslararası holding ve kartelleri kimlerin, hangi emperyalist ülkelerin kaderindeydi? Terörü besleyen ikiyüzlü ülkelere terörle cevap vererek ne sistemi ne de dünyayı değiştiremezsiniz. Silahlarını satın alır, onlara taşeron olur, daha çok hizmet edersiniz. Limon gibi sıkıp kullandıktan sonra da bir köşeye atarlar. Kural budur. Kapitalizm çürümüştür, ama eldeki sıcak parayla yeni yollar bulup, zihin dünyamıza daha çok psikolojik ve fiili savaşla kendini dayatır. Şimdilik güçlü gözüken onlardır. Ta ki siz, biz, hepimiz yeni bir eylem modeli keşfedip, aynen onların silahı ile savaşıp, milyonlara kendimizi zihinsel olarak daha iyi ifade edebilmeliyiz. Bu da terörle değil, yeni tarz bilimsel modelleri benimseyip, hayata geçirmekle olabilir. Aksi takdirde onların istediği iç savaşın eşiğindeyiz. Hepimizin görevi bu oyunu birlikte bozmaktır.

***

SÖYLEYEMİYORUM


Bunca zaman nerede olduğumu
sorarsan ,
biliyorsun en güzel yanıtım
yine susmak.
Gidip gelmelerimle
geride bıraktığım
bu yorgun şehirler
Ve çığlığıdır
birlikte kardeşliğimizin.

Gece karanlık zifirî geceyle
örtünüyor.
Neden sabah geç doğuyor gözlerimde?
Ve neden ölüm çığlıkları ?


Bırakmadılar
Parçalandığımız
günleri
Kırık
saatleri
ve esir
kalplerimizi.


Bunlar ne anılarımda canlanan beyaz kuşlar,
ne de
nesilden nesile akandır.
Paramparça yüzlerdir bunlar.


Ağlayan çocuklar
kırlarda,
analara vuran gözyaşı
parmaklıklarıdır
itelenmiş hayalimizde,
ve toprağa düşen kan damlalarıdır.
Yiten akşamın
siyahıdır.
Kızartır nehirleri hüzünlü kanımızda.


İşte gökyüzü
ve işte beyaz güvercinler
Sevdiğimiz herşey
özgürlüğün ufkunda
asılı ovaların.


Neden geçiyor boşa zaman
anlat bana
Dicle,Fırat ?


Kızıl akan sularda
o kadar çok ki ölümüz
Ve güneş önüne barikatlar
çekilmeden önce hepsi kardeştiler.
Ve o kadar çok ki söylemek
istediklerim.
Söyleyemiyorum.

--

Mehmet Osman ÇAĞLAR
Temmuz, 2009