Ben ilk açık deniz seferinden yeni dönmüşken, sen bebek hümeyra barının biraz geçkince en güzeliydin.
Ben bütün yüklerimi okyanusta unutmuşken,
sen gençliğini istanbul sokaklarında çoktan yitirmiştin.
Ben yanlış adreslerde gezginken,
sen uzaklardan karaya uçan göçmen kuşlara adanmıştın.
Ben tek kişilik yolcuyken, sen kalabalık yolların kaptanıydın.
Ben limanlarda gemilerin uğultularıyla avunurken,
sen gökyüzündeki bulutlardan yağmur dilenirdin.
Neydi ayrı dünya insanlarının çekim kuramı,
neydi bu yasanın büyüsü?
Rengârenk geceler boyu bütün çiçekleri akdeniz de açtırıp, sonra öldürmek...
kolay mıydı akdenizi sende unutmak.
Hâlâ senin aklında istanbulun bahar akdeniz iklimleri,
ben de tükeniyor açık deniz rüzgârları.
Bütün mevsimler akdenize dönüyor yeniden.
Bütün denizleri bitirdikten sonra, senden geçilemez olduğumu yeniden anlıyorum.
---
Mehmet Osman ÇAĞLAR
Nisan, 2011
Her şiiriniz gibi bu şiir de insanı bir düşler aleminde gezdiriyor.Emeğiñize sağlık.
YanıtlaSilEsenlikler dilerim.
Teşekkür ederim Makbule hanım. Size ve aileye
Silselam ve sevgilerimle...