BODRUM'UN ÖBÜR YÜZÜ

Herhangi bir yılın Bodrum gecesiydi.

Saatler bir hayli ilerlemiş, oldukça geçti.

Bizler içerken içkilerimizi

denize karşı o kafede;

onlar dört beş masa ötede

tanımadığımız birkaç arkadaştılar.

Kendi hallerinde, ürkek,

oldukça utangaçtılar.

Belli oluyordu, buraların adamı değildiler.

O masada, o adamı gördüğüm an;

beynimin aynı kareleri çektiği,

bende filmin koptuğu an.

Konuşmuyordu, dinlemiyordu, dalgındı;

hareli gözleri yorgun, suratı zayıf,

avurtları çökmüş, dalgalı saçları dağınık,

bir bebek kadar doğal ve masumdu.

Karşı yönde sabitlenmiş gözleri

kırpmadan saf bakıyordu.

Birasını bir robot gibi,

hep aynı, ağır içiyordu.

Etraf cıvıl cıvıl, neşeli 

sarışın, kumral, esmer güzellerle doluydu.

Birden masadan kalkasım,

bu yorgun adamı sarsasım geldi.

''Sen kimsin güzel tanıdık sima?

Bir otelde garson, belediyede işçi,

ya da inşaatlarda amele misin?

Ne fark eder,

dön de etrafına bakıver,'' diyeceğim geldi.

''En çok yaşamayı sen hak ediyorsun''

diye haykıracağım geldi.

Sonra hesap istediler.

Dikkatlice bozuk paralarını paylaşıp ödediler.

Kimselere bakmadan, efendice

başları önde kalktılar.

Karanlıkta yavaşça kaybolurken onlar;

benim için Bodrum'un

öbür yüzüydü o gece.

---

Mehmet Osman ÇAĞLAR

22 Mayıs 2008