Annem genelde çorap alır, bazen sürpriz oyuncaklarla şaşırtırdı. Ecnebi marka bir tabanca almıştı bir keresinde. Onu hiç unutmadım. Uzun zaman sahici sanıp, arkadaşları ikna etmekle geçmişti günlerim. İnanmıyorlardı bana. Şişenin dibinden ateşledim. Şişe kırılmadı. Öfke ve karamsarlıkla ilk tanışmam. Yerinde öfke iyidir. İnsanı tetikler. Küçük ablam "şuna tabanca almayın, huyu değişiyor" derdi.
Büyük ablamla eniştem fanila ve don alırdı. Her zaman işe yarayan bir hediye. Küçük ablam bir şey almazdı ama fulbright bursu ile gittiği ve sonra gitmeleri alışkanlık haline getirdiği Amerika'dan lacoste tsirtler ve levi's jeans-lar getirirdi. Yurt dışıyla bağlantılı bir arkadaş "aaa lacoste" demişti. Demek üstümdeki kıymetli bir şeydi. Pek havalara girmiştim. Şimdilerde markaları sevmiyorum.
Bayramın birinci günü tam bir şölen olurdu. Bütün akrabalara gidilirdi. Bol bol çikolata yenirdi. En çok annemin amcasına gidilirken sevinirdim. En küçük oğlu bekâr, bonkör ve çapkındı. Ayın 15'inden önce parası bitmeden bayram olmalıydı. En fazla harçlığı o verirdi. En cimrisi komşumuz Enver amcaydı. Bir 25 kuruşa fit ederdi. Dayım İstanbul'dan gelmişse evin havası iyice değişirdi. Kızılay'dan tahta kafes içinde saka kuşu getirirdi. İşleri gelişip zenginleştikçe uçan ecnebi helikopter bile getirmişti.
Mahalle kültürü vardı. Mahallede ağabey ve ablalarımız vardı. Geç saatlere kadar duvar üstünde otururduk. Gıptayla dinler, racon öğrenirdik. Aşk mektuplarını götürüp getirirdik. Kavga edeceğimiz zaman tepeye açılır, teke tek yumruklarla kozumuzu paylaşırdık. Taş, sopa kullanmazdık. İşi fazla uzatmaz, sonra barışırdık. Siyaset yoktu. Siyaset için kavga edilmezdi. Bahçelievler'den gelen motosikletliler mahalle kızlarına sarkarsa, iş değişir, namus konusuna dönüşürdü. Zincirlerle kavga edilirdi. Sonra onların mahallesi basılırdı. Sonunda arkadaş olunurdu.
En önemlisi kolektif bilinç vardı. Kişisel değil, herkes paylaşımcıydı. Bayram geceleri jandarma lokalinin bahçesinde canlı müzikle dans ederdik. Biraz daha büyümüştüm. West Side Story modaydı. Kendimi parçalayarak fena figürler çekmezdim. Sonra slow başlardı. Otuz dört paça pantolonlarla içimiz içimize sığmaz, yeni yeni uyandığımız günlerdi. Güzel günlerdi.
Güzel bayramlar dilerim.
---
Mehmet Osman Çağlar
Temmuz, 2016
İyi bayramlar dileriz, tam bayramlık bir yazıydı, teşekkürler.
YanıtlaSilEpeydir yoktunuz dostum. Biz de iyi bayramlar dileriz, teşekkürler
SilÇocukluktaki bir oyuncak, bir giysi, bazen bir insan, nasıl da anlam yüklenmiş oluyor. Yeniden anılar düşünüldükçe bir define bulmuş gibi olabiliyor insan.
YanıtlaSilEski bayramlarda "insan" önemliydi. Şimdi "birey" önemli.
Bayram gibi bayramları, huzuru, dinginliği özlüyor insan...
O anlam yüklenen nesnelerin öznesinden çıkan insani olumlamadan kaynaklanıyor değeri, onun için bir define bulmuş gibi olabiliyor insan.
SilAilece şeker bayramınızı kutlarız. Esen kalın.
bayramların yalnızca tatil olarak algılandığı bu dönemde böyle sıcak bir yazıyı okumak ne iyi geldi..
YanıtlaSiliyi bayramlar..
Teşekkür ederim.
SilSize de tekrar iyi bayramlar...
Güzeldi şimdi bayramlar tatil demek oluyor ..mahallemizden şimdi ismini hatırlayamadığım komşu çocuğu mantar tabancasına yüzüme doğru patlatmıştı akabinde bendende güzel bir dayak yemişti..ispanyol paçalarımız..bizden bir adım önde giderdi..sevgi ve dostlukla..
YanıtlaSilSizin yorumunuz spam bölümüne takılmış, onun için geç cevap veriyorum, kusura bakmayın.
Silİspanyol paçaların bir adım önde gitmesi, güzel bir betimleme, siz de az değilmişsiniz.
Sevgi ve dostlukla...
Ne güzel anlatmışsınız o güzel bayramları, rahmetli olmuş insanlarımızı hatırlattınız.Bizde de biri sorduğu zaman bayramda ne istersin diye annem ," giysi alın " derdi, ben de sinir olurdum para varken giysi de neymiş. Bir de Erdek'e Vehbi Koç'a zyarete gitmişti çok düşük bir bayram harçlığı vermişti, o günden sonra bir türlü sevemedim rahmetli Koç'u. :))))
YanıtlaSilNe güzel anlatmışsınız o güzel bayramları, rahmetli olmuş insanlarımızı hatırlattınız.Bizde de biri sorduğu zaman bayramda ne istersin diye annem ," giysi alın " derdi, ben de sinir olurdum para varken giysi de neymiş. Bir de Erdek'e Vehbi Koç'a zyarete gitmişti çok düşük bir bayram harçlığı vermişti, o günden sonra bir türlü sevemedim rahmetli Koç'u. :))))
YanıtlaSilPara yerine giysi alınması, biz bayram çocukları için gerçekten üzücüydü.:) Erdek Vehbi Koç'un otelinin adı galiba "Alevok" idi. Ailemle birkaç kez konaklamış ama
YanıtlaSilkendisini görmemiştim, iyi ki görmemişim.:))